Annie dowiaduje się od swojego męża, że ten kocha inną. Aby ukoić zszargane nerwy wybiera się do swojego rodzinnego Mystic, gdzie poza jej ojcem mieszka Nick, jej pierwsza miłość.
Lektura wielu książek Kristin Hannah już za mną, jeśli się nie mylę to jest to już siódma przeczytana przeze mnie książka tej autorki! W związku z tym czuję się na siłach, żeby móc porównać jak sposób pisania Hannah zmieniał się przez lata. Nie będę podawać tylu linków do pozostałych wpisów dotyczących książek Hannah, więc chętnych odsyłam tutaj.
„Zdarzyło się nad jeziorem Mystic” to jedna z pierwszych książek napisanych przez tę autorkę. Mam wrażenie, że autorka kiedyś stosowała więcej metafor, barwnych opisów uczuć i przemyśleń. Jednak porównując tę książkę z innymi przeze mnie przeczytanymi, już opisanymi na blogu, stwierdzam, że jest ona o wiele słabsza od kolejnych napisanych przez nią powieści. Ciężko mi powiedzieć dlaczego. Być może dlatego, że zaczęłam od jej „top” powieści, a z takimi perełkami jak „Słowik”, „Wielka samotność”, „Zimowy ogród” czy „Nocna Droga” to ciężko konkurować. Oczywiście to tylko moja własna opinia. Nie chcę nikogo zniechęcać do lektury tej książki, bo moim zdaniem wszystkie powieści Hannah są naprawdę wciągające.
Zastanawiałam się, czy publikować wpis o tej książce. Jednak ze względu na to, że ta pozycja została wydana na nowo przez Świat Książki, ostatecznie postanowiłam przygotować wpis o niej. A jako tło wpisu postanowiłam dać okładkę z nowego wydania, gdyż moim zdaniem jest o wiele ładniejsza niż te poprzednie.
Po tym przydługawym wstępie wracam do konkretów, czyli „Zdarzyło się nad jeziorem Mystic” w pigułce!
Annie i Blake – Kalifornia
Annie pochodzi z Mystic. Jako pierwsza z rodziny pojechała na studia, do samej Kalifornii. Z tego względu jest chlubą zwłaszcza dla swojego ojca. Annie podczas studiów poznaje Blake’a, prawnika, i zakochuje się w nim, z wzajemnością. Mają śliczną i mądrą córkę Natalie oraz duży dom i zdecydowanie nie brakuje im pieniędzy. Czego chcieć więcej? Życie jak marzenie!
Jednak nie wszystko jest tak kolorowe jak mogłoby się zdawać. Annie poznajemy w momencie, gdy Blake po dwudziestu latach małżeństwa oznajmia, że kocha inną kobietę. W tym momencie cały świat Annie, tak misternie tworzony, rozpada się na kawałki.
Kobiecie przychodzi tylko jedna myśl do głowy: pojedzie do Mystic, do ojca, i tam spróbuje złożyć swoje życie na nowo. To tam planuje ukoić nerwy i zastanowić się co dalej. Jednak w głębi serca wciąż wierzy, że Blake zadzwoni i powie że to pomyłka i że to ją przecież tak naprawdę kocha. Czy Blake naprawdę do niej zadzwoni? Czy może Annie zadzwoni do niego? Jak wytłumaczą to wszystko Natalie, która właśnie wyjechała na studia? Co zrobi Blake? Czy będzie zadowolony ze swojego nowego życia bez Annie, czy też zatęskni za starą poukładaną codziennością?
Annie i Nick – Mystic
Kalifornia i Mystic to dwa odległe światy, nie tylko pod geograficznym względem. Mystic to zupełne przeciwieństwo Kalifornii. Mnogość lasów, zieleni mocno kontrastuje z szarością najbogatszego stanu. Mystic to urocze miasteczko, w którym wszyscy się znają i pomagają sobie nawzajem. Z kolei kalifornijski świat przedstawiony jest jako „betonoza” z ogrodzonymi osiedlami, na których stoją domy, w których panuje samotność.
I właśnie tam, w tym małym Mystic, następuje przemiana głównej bohaterki. Kobieta ze zdumieniem odkrywa, że cieszy ją ta małomiasteczkowość. Że co prawda nie ma tutaj markowych sklepów, w które obfituje Kalifornia, jednak zupełnie nie odczuwa potrzeby chodzenia w takich ubraniach. Zaskakuje ją, jak mocno zapomniała o samej sobie, o starej dobrej Annie, o swoich marzeniach i jak bardzo zmieniło się jej myślenie z powodu przeprowadzki do Kalifornii. Annie przyznaje przed samą sobą, że jej własne plany i marzenia zeszły na dalszy plan, gdyż zawsze potrzeby swojego męża i córki stawiała na pierwszym miejscu.
W Mystic Annie nie jest sama. Mieszka tu jej ojciec, u którego kobieta się zatrzymuje. Mieszka tutaj również Nick Delacroix, pierwsza miłość Annie, jeszcze ze szkolnych lat. Mężczyzna pracuje jako policjant i wychowuje córeczkę Izzy, która cierpi na zaburzenia emocjonalne. Nick stara się, aby zachować pozory normalności, jednak jego idealistyczna dusza właśnie rozpada się po tragedii jakiej doświadczył. Annie spotyka go w najtrudniejszym momencie jego życia. Jak potoczy się spotkanie kobiety z jej Nickiem? Czy powrót Annie do Mystic cokolwiek zmieni w jego życiu?
I w końcu co postanowi Annie? Czy wróci do Kalifornii, gdzie mieszka jej mąż, czy pozostanie w Mystic? A może jeszcze coś innego tkwi w jej głowie? A jak na to wszystko wpłyną pewne niespodziewane okoliczności, zupełnie wywracające życie Annie do góry nogami?
Różnice pokoleniowe
W książce „Zdarzyło się nad jeziorem Mystic”, poza historią Annie, Blake’a i Nicka został też poruszony bardzo istotny wątek relacji międzypokoleniowych. Jak to możliwe, że bliskie sobie osoby postrzegają to samo w tak różny sposób?
Na przykład ojciec Annie, który uważał, że dla kobiety najważniejsza powinna być rodzina, a jej miejsce jest w domu. Jego zdaniem nabyte przez kobietę wykształcenie potrzebne jest głównie do tego, by zyskać w oczach przyszłego męża, a wszelkie pomysły by cokolwiek zmienić w swoim życiu są w zasadzie zbędne.
Albo Natalie. Bardzo poruszyła mnie jej rozmowa Annie. Natalie była właśnie w jednym z kluczowych momentów w życiu: zaczynała studia i wchodziła w dorosłe życie. Ku zdumieniu Annie, Natalie wiedziała więcej o swojej matce niż ona sama o sobie.
Podsumowanie
Książka „Zdarzyło się nad jeziorem Mystic” ma wiele przesłań. Warto podążać swoimi ścieżkami, spełniać swoje własne marzenia, nie oglądać się na innych i być niezależnym. Nie warto też trwać w czymś, co nic nie wnosi. I chodzi tu zarówno o związek, jak i o w zasadzie wszystkie aspekty życia.
Myślę, że historia nie jest oczywista, a emocje kłębiące się w głowach bohaterów nie zawsze prowadzą ich w słusznym kierunku. Dlatego często łapałam się za głowę i zastanawiałam się jak to możliwe, że przecież nie tego się spodziewałam po bohaterach książki. Jednak czy przypadkiem w życiu nie jest tak samo? Przecież akurat tutaj logiki często brakuje.
Ta powieść, tak jak wspominałam, nie trafiła do mojej top listy książek autorstwa Kristin Hannah. Jednak pomimo tego nie żałuję czasu spędzonego nad nią. Uważam, że ta książka może wnieść sporo dobrego do życia i z tego względu zachęcam do lektury. Ale jeśli komuś powieść się nie spodoba, to nie warto zrażać się do autorki, a raczej sięgnąć po inne pozycje jej autorstwa.